Σιδηρὰ Ἐποχή.

Ὡς πρὸς τὸ Ἐπέκεινα ὑπάρχουν δύο κύριοι ῥυθμοί ἢ κινήσεις. Ὅταν εἴμαστε στὴν Χρυσὴ Ἐποχή τότε ἡ κίνηση εἶναι ἀπὸ πάνω πρὸς τὰ κάτω καὶ ἀπὸ μέσα πρὸς τὰ ἔξω. Κυριαρχεῖ ἡ Παράδοση καὶ ἡ ἀπευθείας ὑψηλὴ κι ἐσωτερικὴ σύνδεση μὲ τὸ Κέντρο, ὁπότε ὁ σπόρος φύεται καὶ ἀπλώνει δομῶντας τὴν ἐξωτερικὴ φόρμα, τὸ περίβλημα δηλαδὴ ποὺ καλεῖται θρησκεία. Ἡ ἐξωτερικὴ φόρμα εἶναι ζεστὴ καὶ εὔκαμπτη καὶ ἐπιδέχεται δόμηση δηλαδὴ σκελετό καὶ αὔξηση πάνω σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο. Ἐκεῖ δημιουργοῦνται -καὶ διαφοροποιοῦνται- πολλά καὶ ὠφέλιμα κλαδιά.

Ὅταν εἴμαστε στὴν Σιδηρὰ Ἐποχή, τότε ἡ κίνηση εἶναι ἀπὸ ἔξω πρὸς τὰ μέσα καὶ ἀπὸ κάτω πρὸς τὰ ἐπάνω. Κυριαρχεῖ ἡ Ὑπέρβαση καὶ ἡ ἀναζήτηση τῆς συνδέσεως μὲ τὸ Κέντρο, ποὺ ἔχει χαθεῖ. Ἡ ἐξωτερικὴ φόρμα εἶναι ξερὴ καὶ νεκρή, σὰν κλαδιὰ ποὺ ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὸ δέντρο. Σὲ τέτοια περίοδο ἡ ἐξωτερικὴ φόρμα παρακάμπτεται πλήρως καὶ δὲν προσπαθεῖ κανεῖς νὰ τὴν ἀναστήσῃ, ἔχει δὲ προσλάβει ἐντελῶς παράταιρα καὶ ἀταίριαστα στοιχεῖα. Ἀντιθέτως ἀναζητᾶται ἡ πηγὴ καὶ τὸ ἀρχικὸ καὶ γνήσιο νόημα, ἡ (ἐπανα)σύνδεση μὲ τὸ Κέντρο.

Ἄν καὶ ἡ Σιδηρὰ Ἐποχή χαρακτηρίζεται ἀπὸ μεγάλο κατακερματισμό, ὅσοι ζοῦν τότε καὶ καταφέρουν νὰ παραμείνουν ὄρθιοι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτύχουν καρποὺς τέτοιους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ φθάσουν εὔκολα ὅσοι ζοῦνε στὶς ἄλλες ἐποχές.

Φρούριον

εἰκών

filonoi.gr