Kατά βάθος γουστάρεις αυτό που διώχνεις - OneMagazino

Breaking

OneMagazino

www.magazino1.blogspot.gr

add

Κυριακή, Αυγούστου 30, 2015

Kατά βάθος γουστάρεις αυτό που διώχνεις


Γνωρίζουμε ανθρώπους. Γελάμε. Ερωτευόμαστε. Θυμώνουμε. Κλαίμε. Κάνουμε σχέσεις. Χωρίζουμε. Μένουμε για λίγο μόνοι μας. Ή και όχι. Μπορεί να χωρίσουμε, γιατί ερωτευτήκαμε κάποιον άλλο. Ή για άλλους χίλιους λόγους. Οι σχέσεις έρχονται και φεύγουν.

Καθώς περνάνε τα χρόνια αλλάζουμε. Φοβόμαστε. Φοβόμαστε να εκφραστούμε όπως παλιά, να κάνουμε τρέλες, να διασκεδάσουμε με την καρδιά μας, φοβόμαστε να ερωτευτούμε, φοβόμαστε να ζήσουμε. Απογοητευόμαστε από τους άλλους, από τις προσδοκίες μας ή και από εμάς τους ίδιους. Όλοι έχουν προσδοκίες από εμάς και όσο μεγαλώνουμε είναι εκεί για να μας τις θυμίζουν. Και τότε αρχίζει ένα ατέλειωτο κυνηγητό για να βρούμε τον άνθρωπό μας. Ή έτσι νομίζουμε, τουλάχιστον.

Θ' απορρίψουμε πολλούς ανθρώπους με πολύ απλές διαδικασίες, γιατί απλά πιστεύουμε ότι δεν είναι κατάλληλοι για μας. Από φόβο. Συνήθως οι άνθρωποι που επιλέγουμε στην ζωή μας έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Όχι, αυτό δεν είναι τυχαίο. Αυτό έχει να κάνει μ' εμάς. Μ' αυτό που υποσυνείδητα έχει περάσει στο κεφάλι μας σαν πρότυπο από την οικογένεια και την κοινωνία μας.

Συνηθίζουμε λοιπόν, στ' άτομα με τα «οικεία χαρακτηριστικά» και βολευόμαστε, αράζουμε, γιατί νιώθουμε ασφαλείς. Ακόμα και αν μέσα μας νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, το καλύπτουμε με λίγα προσποιητά χαμόγελα ευτυχίας και φωτογραφίες πρώτη μούρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Και ξαφνικά έρχεται ένας άνθρωπος απ' το πουθενά να μας βγάλει έξω από τα νερά μας. Από τη μια μας αρέσει, από την άλλη μας φοβίζει. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν ξέρουμε πώς να τον αντιμετωπίσουμε. Μπορούμε να είμαστε μαζί; Είναι τόσο διαφορετικός από εμάς, αλλά είναι ο μόνος που νιώθουμε ότι πραγματικά μας καταλαβαίνει. Δεν υπόσχεται τίποτα. Έχει απλά εκείνο το επίμονο βλέμμα και κάθε φορά που πας να φύγεις σε κοιτάει μέσα στα μάτια και είναι σαν να σου μιλάει. Σαν να σου λέει όλα αυτά που δεν εκφράζει με λόγια.

Έχει μια αυστηρή μορφή, δε σου χαϊδεύει τ' αυτιά. Αντιθέτως, θα σε φέρει προ των ευθυνών σου. Είναι εκείνο το άτομο που δε θα κάνει ποτέ τίποτα, όταν εσύ θεωρείς ότι πρέπει. Θα σου κάνει δώρο σε άσχετη στιγμή και θα σου πει πως σε θέλει την ώρα που εσύ μπορεί να θες να τον διώξεις. Θα είναι αυτός ο άνθρωπος που θα σου σταθεί όταν το χρειάζεσαι, ακόμα κι αν δεν ξέρει τι να σου πει. 

Διαβάζοντας αυτά, υποθέτεις ότι αποκλείεται ν' αφήσει κάποιος έναν τέτοιον άνθρωπο αν βρεθεί στο δρόμο του. Και όμως, μπορεί. Και είναι πολλοί οι λόγοι που μπορεί να το κάνει κάποιος αυτό. Αν γνωρίσεις έναν άνθρωπο μετά από χωρισμό, δεν είναι εύκολο να μπορέσεις να τον εμπιστευτείς. Θα πιστεύεις ότι αυτά που κάνει τα κάνει μόνο και μόνο για να σε κερδίσει. Όλη αυτή η διαδικασία είναι μια πρόκληση, αλλά εσύ θες να ηρεμήσεις και δεν έχεις διάθεση να παλέψεις για κανέναν. Έτσι προτιμάς να το αφήσεις κι ας σε καίει.

Μπορεί επίσης μια ξαφνική εισβολή ενός ανθρώπου να γίνει όταν είσαι σε σχέση, συνεπώς οτιδήποτε νέο είναι θεωρητικά καταδικασμένο.

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να μην είσαι ούτε πρόσφατα χωρισμένος, αλλά ούτε και σε σχέση. Απλώς φοβάσαι. Όσο περνούν τα χρόνια δυστυχώς οι άνθρωποι φοβούνται να νιώσουν, φοβούνται να ρισκάρουν, φοβούνται ν' αγαπήσουν. Δοκιμάζουν να κάνουν σχέσεις χωρίς να είναι έτοιμοι να δώσουν τίποτα. Με τις πρώτες δυσκολίες φεύγουν, προβάλλοντας σαν δικαιολογία ότι απλά δεν ταιριάζανε. Δεν ήταν ο κατάλληλος/η. Μπορεί και κάποια άτομα να μην ήταν. Δεν αντιλέγω. Αλλά όταν δεν προσπαθείς πραγματικά, μπορείς να το πεις αυτό με σιγουριά;

Οι σχέσεις θέλουν αγώνα και προσπάθεια και από τους δύο. Δεν είναι όλα ρόδινα. Όσο και να ταιριάζουν δύο άνθρωποι, αν δεν είναι έτοιμοι να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις δεν μπορούν να έχουν μια υγιή σχέση. Κι έρχονται εκείνες οι στιγμές που ο κάθε άνθρωπος κάνει τον απολογισμό του και σκέφτεται πως μπορεί να έδιωξε από κοντά του ανθρώπους που άξιζαν τουλάχιστον την προσπάθεια. Κι αναρωτιέται τι θα γινόταν αν έδινε τότε μια ευκαιρία. Αλλά οι στιγμές και οι ευκαιρίες δε γυρίζουν πίσω. Ή τις αρπάζεις τη στιγμή που σου δίνονται ή τις αναπολείς αργότερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: